زندگی جدید

 

زمانی که یکی از والدین و یا هر دوی آن ها معتاد باشند ، آسیب به تک تکِ اعضای خانواده وارد می شود. کودکان چنین خانواده هایی به علت احساس شرمندگی و خجالت، ارتباطات و فعالیت های مشترک با دوستان خود را مخصوصا در محیط خانواده محدود می کنند. اکثرا روابط را به خارج از خانه و به دور از پدر و مادر حفظ می کنند. چرا که احساس امنیت و آرامش را از آن ها نمی گیرند، آن ها بارها شاهد رفتارهای تکانه ای و انفجاری عضو معتاد بوده اند و از حمایت های عاطفی و فیزیکی برخوردار نیستند.

در بسیاری از مواقع فرزندان نیز معتاد می شوند شاید به این دلیل که بتوانند بهتر محیط خانواده را تحمل کنند و یا شاید به این دلیل که ترس از مصرف و عوارض مواد برای آن ها کاهش پیدا کرده باشد. اما گاه شاهد هستیم، یک نوع تنفر و بیزاری از مواد در فرزندان ایجاد می شود، که باعث می شود آن ها هیچ وقت به سمت مصرف مواد نروند. اما احتمال بروز مشکلاتی مثل افسردگی، اختلالات شخصیت، مشکلات بین فردی و اعتماد به نفس پایین در کودکان این خانواده ها مشاهده می شود

یکی از اشتباهات رایج در ترک اعتیاد ، تلاش خودسرانه برای درمان می باشد. اولین کار تشویق بیمار معتاد به گرفتن کمک تخصصی از مراکز مربوطه است. زمانی که فرد معتاد با میل خود و یا با اصرار خانواده تصمیم به ترک می گیرد به نحوی وارد پروسه درمان شده است. دیدگاه خانواده در این مرحله باید نسبت به زمانی که مصرف داشته تغییر کند، خانواده باید بداند ترک، روندی سخت بوده و فرد معتاد در این مدت تحریک پذیر است و نیاز به مراقبت بعد از ترک از جانب خانواده دارد.

پس همه اعضا باید یاد بگیرند چگونه انسجام خانواده را حفظ کنند. وقتی تعامل افراد بیشتر می شود حس اعتماد و حمایت در آن ها نیز بیشتر می شود و بر روابط عاطفی اعضا نیز تاثیر مثبت خواهد گذاشت.

اعضای خانواده باید بدانند برای آنکه جلوی بازگشت به اعتیاد را بگیرند با رفتارهایی مثل بی توجهی، سرزنش، پرخاشگری و اعمال زور موفق نمی شوند، بلکه با صبوری و داشتن یک رابطه حمایت گرانه به طوری که فرد معتاد احساس کند که خانواده برای سلامت او اهمیت قائلند و همیشه در این مسیر همراه او می باشند. از دیگر کارهایی که خانواده می تواند انجام دهد:

·         همراهی بیمار تا مراکز و جلسات درمانی

·         سپردن مسئولیت و وظایف (ترجیحا از وظایف سبک و به تدریج مسئولیت ها و وظایف سنگین تر)

·         صحبت کردن با او در زمان هایی که میل به مصرف دارد و یاد آوری اهداف و زحمات او جهت تحقق درمان و ترک

·         تغییر محیط و آنچه که بیمار را به یاد مصرف می اندازد و وسوسه را در او تشدید می کند.

به دلیل غفلتی که اعضاء خانواده نسبت به یکدیگر در زمان مصرف داشته اند، برنامه ریزی و فعالیت هایی که خانوادگی باشند، اهمیت زیادی پیدا می کند. پیاده روی، مسافرت، درست کردن یک وعده غذایی مفید برای ترک، و بازی های گروهی می تواند از فعالیت هایی باشد که در این مرحله و حتی در برقراری یک رابطه منسجم و پایدار تاثیرگذار باشند. خانواده نیز می تواند در جریان مشاوره ها قرار بگیرد؛ تا بتواند با برخورد درست به بیمار معتاد کمک کند که به مواد بازگشت نداشته باشد. پس نقش خانواده در مراقبت از ترک همچنان باقی است.

منبع : https://www.beytoote.com/news/social/quit1-addiction-at-home.html